۹۰% زگیل های تناسلی ناشی از پاپیلوماویروس انسانی HPV نوع ۶ یا ۱۱ هستند. HPV نوع ۶ یا ۱۱، معمولا پیش از شناسایی زگیل تناسلی یا در زمان آن یافت می شوند. پاپیلوماویروس انسانی نوع ۱۶، ۱۸، ۳۱، ۳۳ و ۳۵ نیز گاهی در زگیل های تناسلی دیده می شوند و می توانند با نئوپلازی درون اپی تلیالی با درجه بالا مرتبط باشند، خصوصا در افرادی که درگیر عفونت HIV هستند. علاوه بر زگیل های نواحی تناسلی، پاپیلوماویروس انسانی نوع ۶ و ۱۱ با زگیل های ملتحمه، بینی، دهان و حلق نیز مرتبط هستند.
علائم و نشانه های زگیل تناسلی
زگیل های تناسلی معمولا بدون علامت هستند، اما بر اساس اندازه و محل می توانند دردناک یا خارشی باشند. معمولا زگیل های تناسلی، مسطح، دارای زائده های نوک تیز یا ساقه دار بر روی مخاط تناسلی هستند. زگیل های تناسلی عموما در مکان های مشخصی مانند اطراف ورودی مهبل در زنان، زیر پوست ختنه گاه در آلت های ختنه نشده و روی بدنه آلت های تناسلی ختنه شده ایجاد می شوند.
زگیل های تناسلی می توانند در مکان های مختلفی در اپیتلیوم مقعدی-تناسلی یا درون مجرای مقعدی-تناسلی (مثلا گردن رحم، مهبل، مجرای ادراری، منطقه بین ناحیه تناسلی و مقعد و کیسه بیضه) ایجاد شوند. زگیل های درون مقعدی، عمدتا در افرادی که رابطه جنسی مقعدی داشته اند دیده می شود اما ممکن است در مردان و زنانی که سابقه تماس جنسی مقعدی ندارند نیز ایجاد شود.
تشخیص زگیل تناسلی
تشخیص زگیل تناسلی معمولا به صورت بالینی و از طریق معاینه چشمی صورت می گیرد.
زگیل تناسلی می تواند به کمک نمونه برداری تایید شود و در صورتی انجام می شود که:
- تشخیص، قطعی نیست
- زخم ها به درمان های استاندارد پاسخ نمی دهند
- بیماری طی درمان، بدتر می شود
- زخم، غیر معمولی است
- سیستم ایمنی فرد ضعیف است
- زگیل ها، رنگی، سفت، ثابت یا ریش ریش هستند یا خونریزی می کنند.
زگیل های تناسلی معمولا بی علامت هستند اما بر اساس اندازه و محل، ممکن است دردناک یا خارشی باشند. استفاده از تست DNA پاپیلوماویروس انسانی برای تشخیص زگیل تناسلی، توصیه نمی شود زیرا نتایج تست، مدیریت بالینی عارضه را تغییر نمی دهد.
تاکنون از استیک اسید %۳-۵، که باعث تغییر رنگ پوست به سفید می شود، برای شناسایی مخاط تناسلی درگیر عفونت HPV استفاده شده است. اگرچه، استفاده از استیک اسید، یک تست مخصوص عفونت HPV نیست. بنابراین، استفاده روزمره از این روش برای شناسایی تغییرات مخاطی منتسب به عفونت پاپیلوماویروس انسانی توصیه نمی شود.
مقالات دیگر: راه های انتقال زگیل تناسلی
درمان زگیل تناسلی
دلیل اصلی درمان زگیل تناسلی ، بهبود علائم و در نهایت، از بین بردن زگیل ها است. در صورت عدم درمان، زگیل های تناسلی نمایان، می توانند خود به خود از بین بروند/ بدون تغییر باقی بمانند یا افزایش اندازه یا تعداد دهند. درمان های موجود برای زگیل تناسلی، احتمالا عفونت HPV را کاهش می دهند اما لزوما آن را ریشه کن نمی کنند.
هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد وجود زگیل تناسلی یا درمان آن، با ابتلا به سرطان گردن رحم مرتبط است. درمان زگیل تناسلی باید بر اساس اولویت بیمار، منابع موجود و تجربه درمانگر تنظیم شود. هیچ شواهدی وجود ندارد که یک درمان نسبت به درمان دیگر اولویت دارد و هیچ درمان به خصوص و ایده آلی برای تمام بیماران یا زگیل ها وجود ندارد.
به خاطر عدم اطمینان در مورد تاثیر درمان بر روی انتقال پاپیلوماویروس انسانی در آینده و احتمال درمان خود به خودی، یک روش جایگزین و قابل قبول برای برخی افراد، به تعویق انداختن درمان و انتظار برای درمان خود به خودی است. فاکتورهای موثر در انتخاب درمان، شامل اندازه، تعداد، محل و مورفولوژی زگیل ها، اولویت بیمار، هزینه درمان، راحتی، اثرات جانبی و تجربه درمانگر است.
به طور کلی، زگیل هایی که روی سطوح مرطوب یا بین چین های پوستی قرار دارند، نسبت به درمان موضعی بهترین پاسخ را نشان می دهند. در صورتی که پس از یک دوره کامل درمانی، بهبود قابل ملاحظه ای در فرد دیده نشد یا اگر اثرات جانبی آن شدید بود، لازم است ماهیت درمان تغییر پیدا کند. اغلب زگیل های تناسلی طی ۳ ماه درمان، واکنش نشان می دهند. واکنش به درمان و هرگونه اثر جانبی باید در طول دوره درمانی مورد ارزیابی قرار گیرد.
روش های درمانی به روش های انجام شده توسط بیمار و روش های انجام شده توسط درمانگر طبقه بندی می شود. برخی بیماران، روش های انجام شده توسط بیمار را ترجیح می دهند زیرا می تواند در حریم خصوصی خانه فرد انجام شود. برای اطمینان از تاثیر این روش ها، لازم است بیمار از روش درمانی پیروی کند و قادر باشد تمام زگیل های تناسلی را شناسایی کرده و به آن ها دسترسی داشته باشد.
در این روش نیازی به قرار ملاقات های بعدی نیست. اگرچه، شرکت در این جلسات پس از چند هفته درمان، درمانگر را قادر می سازد هرگونه سوال بیمار را در مورد استفاده از دارو و عوارض جانبی آن پاسخ دهد. این جلسات، ارزیابی واکنش بیمار به دارو را نیز تسهیل می کند.
روش های درمانی پیشنهادی برای زگیل های تناسلی خارجی
روش های به کار رفته توسط بیمار:
- پودوفیلوکس محلول یا ژل ۰.۵%
- ایمیکیمود کرم ۵%
- سینکاتچینز پماد ۱۵%
روش های به کار رفته توسط درمانگر:
- کرایوتراپی با نیتروژن مایع یا کرایوپروب. استفاده مکرر هر ۱-۲ هفته.
- پودوفیلین رزین %۱۰-۲۰ در ترکیب با بنزویین
- تری کلرواستیک اسید یا بای کلرواستیک اسید %۸۰-۹۰
- جراحی و خارج کردن زگیل به کمک برش مماسی قیچی، برش مماسی تیغ، کورتاژ یا الکتروجراحی.
پودوفیلوکس
پودوفیلوکس، یک داروی ضد میتوز است که زگیل های را نابود می کند، نسبتا گران است، استفاده از آن آسان است و داروی بی خطری است.
محلول پودوفیلوکس باید با یک گوش پاک کن و ژل پودوفیلوکس باید با انگشت دو بار در روز به مدت ۳ روز در محل زگیل ها استعمال شود و پس از آن به مدت ۴ روز هیچ درمانی انجام نشود.
در صورت نیاز، این چرخه می تواند حداکثر تا ۴ بار تکرار شود.
کل مساحت ناحیه درمانی زگیل، نباید بیش از 10 باشد و حجم کل پودوفیلوکس باید حداکثر mL 0.5 باشد.
در صورت امکان، کادر درمانی باید درمان را برای بار اول انجام دهد تا تکنیک صحیح را آموزش داده و تعیین کند کدام زگیل ها باید درمان شوند.
ممکن است درد خفیف تا متوسط یا حساسیت موضعی پس از درمان ایجاد شود.
ایمیکیمود
ایمیکیمود، یک افزایش دهنده ایمنی است که تولید اینترفرون و دیگر سایتوکین ها را تحریک می کند.
کرم ایمیکیمود باید یک بار در روز و در زمان خواب، سه بار در هفته به مدت حداکثر ۱۶ هفته به کار رود.
ناحیه درمانی، ۶-۱۰ ساعت پس از استعمال باید با آب و صابون شسته شود.
واکنش های التهابی موضعی شامل قرمزی، حساسیت، سفتی و ریش ریش شدن، از عوارض شایع استفاده از ایمیکیمود هستند.
ممکن است ایمیکیمود، باعث تضعیف کاندوم ها و پرده های مهبلی شود. تاکنون تایید نشده است که استفاده از ایمیکیمود در طول دوران بارداری بی خطر است.
پماد سینکاتچینز
پماد سینکاتچینز، عصاره یک چای سبز، باید ۳ بار در روز با استفاده از انگشت استعمال شود تا از پوشش کامل زگیل با یک لایه نازک از پماد تا زمان برطرف شدن کامل زگیل اطمینان حاصل شود.
استفاده از این محصول نباید بیش از ۱۶ هفته ادامه پیدا کند.
این دارو نباید پس از مصرف شسته شود. در زمانی که پماد بر روی پوست قرار دارد، باید از تماس جنسی پرهیز شود.
شایع ترین اثر جانبی این دارو، قرمزی پوست، خارش/سوزش، درد، ریش ریش شدن، ورم، سفتی و ایجاد دانه های پوستی است.
هیچ داده بالینی در مورد اثربخشی یا ایمنی سینکاتچینز در مقایسه با سایر روش های درمانی زگیل های مقعدی-تناسلی وجود ندارد.
این دارو برای افراد مبتلا به HIV، افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف یا افراد دارای تبخال تناسلی توصیه نمی شود زیرا ایمنی و اثربخشی این درمان تایید نشده است.
ایمنی سینکاتچینز در دوران بارداری نیز ناشناخته باقی مانده است.
۰ دیدگاه